محمدطاها مهاجر، دانشآموز یازدهساله مدرسه استثنایی «کوشا» است. بااینکه قدرت تکلم چندانی ندارد، به یادگیری دروس مدرسه علاقه بسیار نشان میدهد و بهتازگی جلد سوم کتاب پایه اول دبستان را هم به پایان رسانده است. البته اهتمامش به یادگیری کتابهای درسی معطوف نیست و چندی قبل موفق شد مقام اول نوزدهمین مسابقات قرآن، عترت و نماز دانشآموزان با نیازهای ویژه مشهد را به دست بیاورد.
محمدطاها یکی از امیدهای محله ماست. ازآنجاکه بهسختی صحبت میکند، مرضیه یزدانی، مادر او حرفهایش را برای ما بازگو میکند.
مرضیه یزدانی همان ابتدای گفتگو از علت تفاوت فرزندش با بچههای دیگر میگوید؛ «تا هشتسالگی محمدطاها، همهچیز عادی پیش رفت و تازه در این سن بود که بعد از یک معاینه ساده پزشکی، متوجه آسیبی شدیم که در زمان زایمان به مغز او وارد شده بود. فهمیدیم محمدطاها بیمار سیپی است و شبیه بچههای دیگر نیست.»
او تعریف میکند که محمدطاها که قدرت ذهنی، حرکتی و تعادل نداشته است و نمیتوانسته مثل بچههای دیگر بهراحتی صحبت کند، حافظه خوبی دارد؛ «قدرت حافظه محمدطاها به طرز عجیبی از بقیه بهتر بود. کافی بود یک آهنگ را یک بار گوش کند تا دفعه بعد، همان را با زبان بیزبانی خودش، برایت بخواند. عاشق این است که تلفن همراه من را دستش بگیرد، برای خودش آهنگ پخش کند و بزند زیر آواز.»
او از یک جایی به بعد متوجه علاقه محمدطاها به شنیدن صوت قرآن میشود. میگوید: هر وقت که برحسب اتفاق صوت قرآن از تلویزیون پخش میشد، گوشهایش را تیز میکرد. یک روز من را صدا زد و گفت میخواهد برایم قرآن بخواند.
سوره ناس را از حفظ خواند! سعی میکرد لحن و صوتش هم شبیه قاریها باشد. بعد از این ماجرا، موضوع را با خانم گرگیجی مطرح کردم و همین زمینهای شد تا محمدطاها با کمک مدیر و معلمهایش در نوزدهمین مسابقه قرآن و عترت شرکت کند. آنجا هم سوره ناس را خواند و توانست مقام اول را کسب کند.
این مقام برای محمدطاها خیلی شیرین است. مادرش میگوید: تابهحال او را تا این اندازه راضی و خوشحال ندیده بودم. خوشحالم که او دارد مثل بچههای دیگر تجربههای جدید کسب میکند و شادی و موفقیت را لمس میکند.
* این گزارش شنبه ۱۸ تیرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۴ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.